Η προσπάθειά μας αποσκοπεί ώστε να δημιουργήσουμε ένα κέντρο, όχι μόνο διάσωσης του σχολικού υλικού αλλά και έρευνας και γόνιμου διαλόγου σε θέματα παιδείας και πολιτισμού, με τη συμμετοχή και την αρωγή μιας ευρύτερης κοινότητας, από την Ελλάδα αλλά και εκτός αυτής, ερευνητών, φορέων, ιδρυμάτων, ανθρώπων με αντικείμενο, μεράκι και αγάπη τη διάσωση και την έρευνα του σχολικού υλικού.
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2020
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ:ΜΟΥΣΙΚΗ, ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ,ΚΑΡΤΕΣ, ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΕΣ
Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020
ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ:ΟΔΟΣ ΤΣΑΜΗ ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ
Περπατώντας σε έναν από τους πιο όμορφους δρόμους της Αθήνας.
Ο δρόμος του αγωνιστή της επανάστασης Τσάμη Καρατάσου.
Γεννήθηκε το 1798 στην Στενήμαχο της Ημαθίας. Κατά την Ελληνική Επανάσταση νεότατος,
ακολούθησε τον πατέρα του, πολεμώντας στη Νάουσα και μετά την καταστροφή της,
στη Στερεά Ελλάδα. Το 1828, ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της
επανάστασης στη Στερεά Ελλάδα, εναντίον των Οθωμανικών δυνάμεων.
Ήταν, όπως κι ο πατέρας του, οπαδός της
Ελληνοσερβικής συμμαχίας, με σκοπό την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας.
Μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, συνέχισε τις προσπάθειες για την
απελευθέρωση της Μακεδονίας.Ερχόμενος ο Όθωνας ως Βασιλεύς της Ελλάδος και
εκτιμώντας την μεγάλη του προσφορά τον διόρισε Υπασπιστή του.
Το 1844-1853, ο Καρατάσος ταξίδευσε στις Σερβικές κοινότητες της Τεργέστης και των Σκοπίων, με σκοπό να βρει υποστήριξη για τον κοινό σκοπό. Οι επαναστάσεις των Μακεδόνων είχαν την υποστήριξη του Όθωνος. Το 1854 θα αποβιβαστεί στη Χαλκιδική, κατά τη δεύτερη φάση της Μακεδονικής εξέγερσης, η οποία έγινε με αφορμή τον Κριμαϊκό Πόλεμο. Επικεφαλής 500 ενόπλων μαχητών και πιο γνωστός πια ως 'γερο-Τσάμης', θα συγκρουστεί με τις οθωμανικές δυνάμεις, αλλά η ήττα που θα υποστεί στη μάχη της Κουμίτσας στις 16 Μαΐου 1854, θα τον αναγκάσει να γυρίσει στην Ελλάδα. Το 1859 δημοσιεύει τις προτάσεις του σε εφημερίδα και προσπαθούσε να προσεγγίσει τους εκπροσώπους των Σερβικών κοινοτήτων στην Ελλάδα, ζητώντας υποστήριξη και να τον βοηθήσουν στο σκοπό του. Ο Όθων επικροτούσε αυτές τις επαφές.
Το 1861, μετέβη στο Βελιγράδι για να υπογράψει την πρώτη επίσημη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Κατά την παραμονή του εκεί, πέθανε, ενώ σχεδίαζε κοινή εξέγερση Ελλήνων και Σέρβων.Αν
ήταν ανοιχτά τα μαγαζιά θα ξεκινούσαμε ίσως πίνοντας καφέ στο Lotte, με τα
όμορφα πράσινα χρώματα. Θυμίζει Παρισινή γωνιά και δίνει ένα άλλο αέρα στον
δρόμο.
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020
ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΧΑΤΖΗΔΑΝΙΗΛ
Η Μυτιλήνη μας εντυπωσίασε, στην επίσκεψή μας εκεί για τις Δράσεις Φιλαναγνωσίας που πραγματοποίησε το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης με τη στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, εκτός των άλλων και για τα πολλά, όμορφα και πολύ ζωντανά βιβλιοπωλεία της.
Το πιο παλιό είναι το Βιβλιοπωλείο Χατζηδανιήλ στο κέντρο της πόλης. Ένα μαγαζί που η ίδρυσή του ξεκίνησε το 1827 με εμπόριο χαρτιού καθώς όπως μας ανέφερε και η τωρινή διευθύντρια του βιβλιοπωλείου και απόγονος της οικογένειας κ. Χατζηδανιήλ, στην οθωμανική αυτοκρατορία απαγορευόταν η πώληση και διακίνηση βιβλίων και επιτρεπόταν μόνο το εμπόριο χαρτιού. Αργότερα άρχισε η διακίνηση των στερεοτύπων της Λειψίας..
Στην αρχή το όνομα ήταν διαφορετικό καθώς το επώνυμο της οικογένειας ήταν Χρυσοστομίδου ή Γκριμάνι όμως ξαναβαφτίστηκαν στους Αγίους Τόπους παίρνοντας τον τίτλο του Χατζή καθώς ήθελαν να φύγουν στη Λειψία της Γερμανίας.
Εκεί τέλειωσε τις σπουδές του ο ένας αδελφός και άρχισε σιγά σιγά να διακινεί τα περίφημα στερότυπα της Λειψίας (εκδόσεις αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων) προς τις περιοχές της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με σταθμούς στη Βάρνα, την Κωνσταντινούπολη και τη Μυτιλήνη.
Ένας από τους γιους του Δημητρίου Χατζηδανιήλ (Βαρναίου) ο Ιωάννης ανέλαβε την επιχείρηση της Μυτιλήνης. Όταν κτίστηκε ο ναός τους Αγίου Θεράποντος και τα μαγαζιά στην Ερμού ένα μέρος της επιχείρησης μεταφέρθηκε εκεί αν και ακόμα η θέση ήταν απόκεντρη. Τα μαγαζιά στην περιοχή ανήκαν στα Φιλανθρωπικά Καταστήματα της Μυτιλήνης τα οποία διαδραμάτισαν και σημαντικό ρόλο στον τομέα της εκπαίδευσης, διευθύνοντας και στηρίζοντας σχολεία ή θεμελιώνοντας νέα όπως το Γυμνάσιο Μυτιλήνης.
Οι μεγαλύτεροι όμως χώροι έδωσαν τη δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης. Άρχισαν τότε να εκδίδουν κάρτες και τετράδια με έγχρωμες αναπαραστάσεις στο εξώφυλλο.
Ο θάνατος του Ιωάννη το 1912, όταν έγινε η απελευθέρωση της Λέσβου βρήκε την οικογένεια απροετοίαμστη. Την επιχείρηση ανέλαβαββ οι δυο γιοι του οι οποίο οργάνωσαν και εργαστήριο παραγωγής σιγαρόχαρτων.
Το 1919 ίδρυσαν στη Σμύρνη και χονδρεμπόριο σιγαρόχαρτων για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού ενώ διοχέτευαν και στα σχολεία των ελληνικών κοινοτήτων βιβλία και τετράδια από τη Μυτιλήνη.
Κατα τη διάρκεια της κατοχής το μαγαζί επιτάχτηκε από τους Γερμανούς, στην πραγματικότητα Αυστριακούς, οι οποίοι για κακή τύχη του βιβλιοπωλείου έτυχε να είναι μορφωμένοι με θεωρητικές σπουδές. Εξαιτίας της μόρφωσής του μπόρεσαν και αντιλήφθηκαν την αξία των εδκόσεων και των βιβλίων που διέθετε το βιβλιοπωλείο και φέυγοντας πήραν όλα τα βιβλία μαζί τους όπως μας διηγήθηκε η κ. Χατζηδανιήλ.
Λίγες μόνο δερματόδετες εκδόσεις έχουν σωθεί καθώς το κατάστημα γνώρισε και νέα καταστροφή από την πλημμύρα που κατέστρεψε μέρος των εμπορευμάτων που υπήρχαν στην αποθήκη,
Σήμερα το διευθύνει η κ. Κλειώ Χατζηδανιήλ με μεγάλη επιτυχία και με ευαισθησία απέναντι στο όνομα και στην ιστορία του βιβλιοπωλείου.